Nkhata Bay
Door: Jessica
Blijf op de hoogte en volg Jessica
17 Oktober 2011 | Malawi, Mzuzu
Munire allemaal,
Hopelijk vergaat het jullie allemaal goed, bedankt voor al jullie berichtjes dat stel ik zeer op prijs. Hoewel ik frustrerende tijden mee maak achter de computer(hij is zeker weten nog slomer dan jouw computer Elise ;) ), ben ik blij dat ik jullie via deze manier regelmatig op de hoogte kan brengen! Veel plezier met het lezen van het onderstaande, en hopelijk vind je de tijd om een berichtje achter te laten.
Donderdag 13-10-11
Vandaag onze eerste gehele stage dag, en wat voor een dag! Om 7:30 kwam ik aan op kantoor, om 7:45 gingen we naar het ochtendoverleg. De nachtdienst, artsen, maitron, en vroege dienst(vandaag was het maar 1 verpleegkundige, de rest was op kantoor gebleven….), zijn hierbij aanwezig. Er wordt kort besproken wat er die nacht gebeurt is. Hierna gingen we terug naar het kantoor, hier gaf de nachtdienst een mondelinge overdracht aan de vroege dienst(waarom zat de ochtend dienst niet bij het overleg? Dan hoeft de nachtdienst niet twee keer te overdragen….). Het is niet ongewoon dat de vroege dienst iets later aankomt dan 7:30 ;).
Gedurende de hele dag heb ik met Tameka meegelopen, zij heeft mij uitleg gegeven over verschillende zaken die belangrijk zijn. Zoals hoe medicatie verstrekken gaat, wat de behandeling is van malaria, waar alles te vinden is etc. Al met al een leerzame dag, met veel informatie! Zoals ik al eerder heb geschreven is malaria de ziekte die het meest voorkomt, patiënten worden dan ook standaard gecontroleerd op malaria. Ik hoop maar dat ik het niet oploop hier(met al mijn voorzorgsmaatregelen komt dat hopelijk goed. Als klein meisje wilde ik altijd al onder een klamboe slapen, nu doe ik dat eindelijk!).
Ik vind het erg moeilijk dat ik de taal niet versta, dit zorgt ervoor dat ik een hoop niet mee krijg en slecht contact heb met de patiënten. Ik ben daarom ook aan het oefenen om wat basis woorden te leren, zoals:
• Munire = hallo
• Muli uli= hoe gaat het?
• Ndili makola= het gaat goed
• Kwali iwe= en jij(and you)?
• Yewo= dankjewel
• Pephani= sorry
• Pawemi= doei
Het is echter lastig voor mij om dit te leren omdat de klanken anders uitgesproken worden. Toch merk ik dat mensen(collega’s en patiënten) het al op prijs stellen als je ze kan groeten in hun taal.
De rest van de dag is doorgebracht in en rondom ons huis, Brigith had helaas niet zo’n leuke eerste dag. Dus heb ik goed voor haar gezorgd die avond!
Vrijdag 14-10-11:
Vrijdag hadden we een vroege dienst, we begonnen de dag in de kapel om een gebedje te doen. Ik liep weer de gehele dag mee met Tameka, deze keer gaf ze mij wat meer verantwoordelijkheid (i.v. medicatie gegeven, opnames en ontslagen geregeld etc.). Toen Angelin het kantoor binnen kwam hadden wij het over de dienst tijden. Ik zei dat ik er nog wel aan moest wennen om, om half 8 te beginnen en te werken tot 5 uur. Angelin zei gelijk tegen Tameka ‘’misschien kan ze vanmiddag eerder naar huis, dan kan ze zich voorbereiden op het weekend en bijkomen van alle indrukken(we hadden haar verteld dat we naar Nkhata Bay wilde gaan)’’. Zie je een stagebegeleider dat al zeggen in Nederland? Voorbereiden op het weekend? Hahaha, maar toen Tameka later zei ‘’je mag wel gaan’’ sloeg ik dat aanbod natuurlijk niet af!
We hebben die middag na een telefoontje van Marco(onze voorganger) aan Stella een rondleiding gehad in de hiv/aids kliniek. Vanuit deze kliniek testen ze mensen, bieden ze begeleiding, verlenen ze terminale zorg in de dorpen en organiseren ze een teen club een zaterdag in de maand. Stella maakte duidelijk dat wij erg welkom zijn om mee te helpen/kijken in de kliniek. Zaterdag 22 oktober willen wij dan ook kijken wat de teen club precies inhoudt, en observeren of we op de een of andere manier kunnen helpen.
Waar ik nog aan moet wennen is de gang van zaken in het ziekenhuis. Op dinsdag en donderdag is er vaak geen visite zei Tameka omdat de artsen dan te moe zijn om na de ok’s nog visites te doen op de afdelingen. De verpleegkundige heeft ook meer verantwoordelijkheid dan in Nederland. Ik ben gewend om van alles te overleggen wanneer er iets is met een patiënt, de arts verteld dan welke (medische) interventies er toegepast moeten worden. Dit doe ik niet omdat ik niet weet wat ik moet doen, maar om de verantwoordelijkheid te verbreden. Hier mag de verpleegkundige echter eerst handelen en daarna aan de arts mededelen wat zij heeft gedaan. Bijvoorbeeld bloed toedienen bij een patiënt, recepten aanpassen, en medicatie toedienen. Tameka zei echter ‘’in de tijd dat ik de arts op bel had ik de patiënt al lang de zorg kunnen geven die ik weet dat de arts toch gaat voorschrijven, zolang jij kan verantwoorden waarom je iets doet is het goed’’, hier zit natuurlijk een kern van waarheid in.
Die middag hebben we boodschappen gedaan, de was(waar ik zoooo moe van word! Het is echt een kriem om dat allemaal op de hand te doen! Het spoelen, uitspoelen, uitwringen, ophangen pffff), etc. Toen wij naar de stad liepen kwam een vrouw ons tegemoet met een kast op haar hoofd! Ik kraamde de (nu legendarische) zin ‘’waar zou ze die op de kop getikt hebben?’’ uit in al mijn onschuld. Hahahah. In Malawi(ik denk zelfs heel Afrika) is het heel gewoon dat vrouwen van alles op hun hoofd dragen. Hele bakken met fruit, groente, aardappels en van alles wordt op het hoofd gedragen. Vaak heeft de vrouw dan ook nog een kind op de rug gebonden.
Rondom ons huis is een hoop lawaai, zo horen wij om 05:00 de moskee, de haan kraait ons wakker, de kerk af en toe, en de hond blaf S ’avonds tot in de late uurtjes door. Ik hoop dat ik snel aan deze geluiden gewend raak, want ik heb mijn slaap nodig! De mannelijke hond hebben wij de naam Max gegeven en de vrouwelijke hond heet Maxima. Zo hebben wij toch een beetje het idee dat wij huisdieren hebben. Wij hebben echter ook ongewenste huisdieren zoals hagedissen, spinnen, muggen en ander ongedierte. Onze anti insecten spraybussen worden dan ook regelmatig even gebruikt! Een voorbeeld: een kakkerlak troffen wij recht voor onze achterdeur aan op zijn rug, wij zijn er zeker van dat hij naar binnen wilde maar genekt werd door de eerder gesprayde spray!
Zaterdag 15-10-11:
Het avontuur ging beginnen! De tassen werden ingepakt(met bikini, je weet maar nooit!), de klamboes werden naar beneden gehaald en alle kamers werden op slot gedaan. We zijn gaan lopen naar het busstation, Brigith wist wel hoe we er moesten komen. Na een poosje rond dwalen hebben we het lonely planet boek maar geraadpleegd(zonder lonely planet waren we nergens!). Gelukkig waren we in de buurt en kon een local ons de goede kant op wijzen. Het busstation kan ik met geen letter beschrijven! Wat een drukte daar, allemaal mensen die de gekste spullen verkopen en vragen ‘’where are you going?’’, en je in hun bus willen hebben. Gelukkig vonden we de juiste bus, en na wat onderhandelen(ik heb er toch maar mooi 100 kwacha(0,45 cent) vanaf gekregen!) konden we instappen. In Malawi rijdt de bus niet op tijd maar op volheid. Dus hebben we 45 minuten gewacht totdat de bus, naar mening van de chauffeur, vol genoeg zat. Brigith en ik zaten voorin en hadden dus goed uitzicht tijdens de rit. Wat is Malawi toch een mooi land! Helaas zat er een vrouw achter ons de hele tijd te hoesten(TBC???), dus hing ik vooral met mijn gezicht uit het raam om de bacteriën niet in te ademen!(Dit deed mij denken aan een verhaal van een meisje dat tijdens een buitenland stage het huis niet meer uit durfde omdat ze bang was om ziek te worden. Ik kan je vertellen dat ik regelmatig denk aan de ziektes die ik kan oplopen, maar ik probeer hier niet te veel bij stil te staan). Brigith was in staat om een kledingstuk uit haar tas te halen en daar door te ademen! Hahahaha.
Na verschillende stops onderweg, waren we na een uur in Nkhata Bay. De sfeer was voor mijn idee anders(wat meer een vakantie gevoel). We raadpleegde lonely planet en vonden Aqua Africa, hier boekten we een kamer voor 4000 kwacha(18 euro) met uitzicht over het meer van Malawi. Wat een adembenemend zicht was dat zeg! We hebben heerlijk even aan het meer gezeten, en de omgeving goed in ons opgenomen(bijv. de naakte man die zich even heerlijk waste in het meer). Hierna zijn we Nkhata Bay ingegaan, we vonden een leuk restaurant dat Kaya Papaya heette. Hier hebben we heerlijk een paar uurtjes gezeten en het straatbeeld in ons opgenomen. Er liepen kinderen rond die van ijzer een auto hadden gemaakt om mee te spelen, ze hadden ook de grootste lol met een fietsband(deze simpele manier van vertier zien we niet meer in Nederland!).
S ’avonds waren we tegen 18:00 op de hotelkamer, het was namelijk al donker. We wilden lekker douchen! Na een week niet volledig onder een douche te hebben gestaan was het een verademing! Ondanks dat de douche lauw was, werd het gewaardeerd alsof het een hele warme douche was. Na een uur hadden we het echter wel gezien en wilde we wel weer even weg. Helaas zag het zwart van de muggen! De buurman had een buitenlamp aangelaten waar de muggen op af waren gekomen. Wij moesten hier onderdoor… Je begrijpt het al, we waren weer snel binnen!
Het was verschrikkelijk warm in Nkhata Bay, veel warmer dan in Mzuzu(dit komt denken wij omdat Mzuzu hoger ligt, wij hebben ook minder last van muggen hier). Maar wij mogen natuurlijk niet klagen vergeleken met het weer in Nederland! De Afrikaanse zon brandt erg fel, we waren dan ook allebei verbrandt.
De rest van de avond hebben wij ons vermaakt in de hotelkamer, waar tijdens Brigith tijdens het klagen de geweldige zin ‘’je betaalt ook niks, maar dan heb je ook niks’’ uitkraamde. Hahaha.
Zondag 16-10-11:
De dag van onze terugreis, en wat voor een reis! Om 9:30 zaten wij in de juiste (party)bus(we konden in een bus eerder maar die zat zo vol…, dat hebben we geweten!). De muziek stond zo hard in de bus dat we hem hebben omgedoopt tot de party bus. De muziek had een goede invloed op de stemming, de buschauffeur liet wat coole moves zien(echter niet zo cool als jouw move papa ;) ). We kozen ervoor om achterin te gaan zitten, waardoor we een hele bank voor ons zelf dachten te hebben. Brigith had echter al snel een local naast haar zitten, en wat voor een! Eentje die zijn arm om haar heen sloeg en met zijn gezicht dichtbij vroeg ‘’where are you going’’. De rest van de rit heb ik die hand goed in de gaten gehouden!
In de bus was plek voor 15 personen, we zaten er echte in met 23 man(en een zak met hout)! Ik hoef dus niet te vertellen hoe krap we op elkaar zaten. Op onze bank was er gewoonlijk plaats voor 3 mensen, wij zaten er op een punt met zijn vijven. Na deze ervaring hebben wij ons voorgenomen om nooit meer te klagen over de Hyendaalshuttle! Maarja zoals Brigith zou zeggen ‘’zonder hoogtepunt geen dieptepunt’’.
Onze taxi chauffeur(die Happy heet, haha) was vandaag vrij, dus moesten wij na onze busrit naar huis lopen. Om van Mzuzu stad bij ons huis te komen moeten wij een(in onze beleving) hele steile bult op, dit gecombineerd met de hitte zorgde ervoor dat ik voor het eerst koud gedouchte heb! Maar na een halve seconde onder de douche was ik al weer zodanig afgekoeld dat de rillingen me over het lijf liepen!
Die avond hebben wij heerlijk een hamburgertje(met dank aan mama. Speciaal even aandacht voor jouw omdat het hier de 17de Moederdag is, maak er een leuke dag van! Moeders worden hier zo erg gewaardeerd dat het een nationale feestdag is. Moeten ze in Nederlands ook maar invoeren, niet waar moeders? ;) ) gegeten, hmmmm!
De rest van de avond hebben we doorgebracht met het kijken van de Gooische vrouwen, na het kijken van de film zijn we nu begonnen aan de serie. Wat een hoogtepunt zeg ;).
Tot de volgende keer,
Jessica.
Hopelijk vergaat het jullie allemaal goed, bedankt voor al jullie berichtjes dat stel ik zeer op prijs. Hoewel ik frustrerende tijden mee maak achter de computer(hij is zeker weten nog slomer dan jouw computer Elise ;) ), ben ik blij dat ik jullie via deze manier regelmatig op de hoogte kan brengen! Veel plezier met het lezen van het onderstaande, en hopelijk vind je de tijd om een berichtje achter te laten.
Donderdag 13-10-11
Vandaag onze eerste gehele stage dag, en wat voor een dag! Om 7:30 kwam ik aan op kantoor, om 7:45 gingen we naar het ochtendoverleg. De nachtdienst, artsen, maitron, en vroege dienst(vandaag was het maar 1 verpleegkundige, de rest was op kantoor gebleven….), zijn hierbij aanwezig. Er wordt kort besproken wat er die nacht gebeurt is. Hierna gingen we terug naar het kantoor, hier gaf de nachtdienst een mondelinge overdracht aan de vroege dienst(waarom zat de ochtend dienst niet bij het overleg? Dan hoeft de nachtdienst niet twee keer te overdragen….). Het is niet ongewoon dat de vroege dienst iets later aankomt dan 7:30 ;).
Gedurende de hele dag heb ik met Tameka meegelopen, zij heeft mij uitleg gegeven over verschillende zaken die belangrijk zijn. Zoals hoe medicatie verstrekken gaat, wat de behandeling is van malaria, waar alles te vinden is etc. Al met al een leerzame dag, met veel informatie! Zoals ik al eerder heb geschreven is malaria de ziekte die het meest voorkomt, patiënten worden dan ook standaard gecontroleerd op malaria. Ik hoop maar dat ik het niet oploop hier(met al mijn voorzorgsmaatregelen komt dat hopelijk goed. Als klein meisje wilde ik altijd al onder een klamboe slapen, nu doe ik dat eindelijk!).
Ik vind het erg moeilijk dat ik de taal niet versta, dit zorgt ervoor dat ik een hoop niet mee krijg en slecht contact heb met de patiënten. Ik ben daarom ook aan het oefenen om wat basis woorden te leren, zoals:
• Munire = hallo
• Muli uli= hoe gaat het?
• Ndili makola= het gaat goed
• Kwali iwe= en jij(and you)?
• Yewo= dankjewel
• Pephani= sorry
• Pawemi= doei
Het is echter lastig voor mij om dit te leren omdat de klanken anders uitgesproken worden. Toch merk ik dat mensen(collega’s en patiënten) het al op prijs stellen als je ze kan groeten in hun taal.
De rest van de dag is doorgebracht in en rondom ons huis, Brigith had helaas niet zo’n leuke eerste dag. Dus heb ik goed voor haar gezorgd die avond!
Vrijdag 14-10-11:
Vrijdag hadden we een vroege dienst, we begonnen de dag in de kapel om een gebedje te doen. Ik liep weer de gehele dag mee met Tameka, deze keer gaf ze mij wat meer verantwoordelijkheid (i.v. medicatie gegeven, opnames en ontslagen geregeld etc.). Toen Angelin het kantoor binnen kwam hadden wij het over de dienst tijden. Ik zei dat ik er nog wel aan moest wennen om, om half 8 te beginnen en te werken tot 5 uur. Angelin zei gelijk tegen Tameka ‘’misschien kan ze vanmiddag eerder naar huis, dan kan ze zich voorbereiden op het weekend en bijkomen van alle indrukken(we hadden haar verteld dat we naar Nkhata Bay wilde gaan)’’. Zie je een stagebegeleider dat al zeggen in Nederland? Voorbereiden op het weekend? Hahaha, maar toen Tameka later zei ‘’je mag wel gaan’’ sloeg ik dat aanbod natuurlijk niet af!
We hebben die middag na een telefoontje van Marco(onze voorganger) aan Stella een rondleiding gehad in de hiv/aids kliniek. Vanuit deze kliniek testen ze mensen, bieden ze begeleiding, verlenen ze terminale zorg in de dorpen en organiseren ze een teen club een zaterdag in de maand. Stella maakte duidelijk dat wij erg welkom zijn om mee te helpen/kijken in de kliniek. Zaterdag 22 oktober willen wij dan ook kijken wat de teen club precies inhoudt, en observeren of we op de een of andere manier kunnen helpen.
Waar ik nog aan moet wennen is de gang van zaken in het ziekenhuis. Op dinsdag en donderdag is er vaak geen visite zei Tameka omdat de artsen dan te moe zijn om na de ok’s nog visites te doen op de afdelingen. De verpleegkundige heeft ook meer verantwoordelijkheid dan in Nederland. Ik ben gewend om van alles te overleggen wanneer er iets is met een patiënt, de arts verteld dan welke (medische) interventies er toegepast moeten worden. Dit doe ik niet omdat ik niet weet wat ik moet doen, maar om de verantwoordelijkheid te verbreden. Hier mag de verpleegkundige echter eerst handelen en daarna aan de arts mededelen wat zij heeft gedaan. Bijvoorbeeld bloed toedienen bij een patiënt, recepten aanpassen, en medicatie toedienen. Tameka zei echter ‘’in de tijd dat ik de arts op bel had ik de patiënt al lang de zorg kunnen geven die ik weet dat de arts toch gaat voorschrijven, zolang jij kan verantwoorden waarom je iets doet is het goed’’, hier zit natuurlijk een kern van waarheid in.
Die middag hebben we boodschappen gedaan, de was(waar ik zoooo moe van word! Het is echt een kriem om dat allemaal op de hand te doen! Het spoelen, uitspoelen, uitwringen, ophangen pffff), etc. Toen wij naar de stad liepen kwam een vrouw ons tegemoet met een kast op haar hoofd! Ik kraamde de (nu legendarische) zin ‘’waar zou ze die op de kop getikt hebben?’’ uit in al mijn onschuld. Hahahah. In Malawi(ik denk zelfs heel Afrika) is het heel gewoon dat vrouwen van alles op hun hoofd dragen. Hele bakken met fruit, groente, aardappels en van alles wordt op het hoofd gedragen. Vaak heeft de vrouw dan ook nog een kind op de rug gebonden.
Rondom ons huis is een hoop lawaai, zo horen wij om 05:00 de moskee, de haan kraait ons wakker, de kerk af en toe, en de hond blaf S ’avonds tot in de late uurtjes door. Ik hoop dat ik snel aan deze geluiden gewend raak, want ik heb mijn slaap nodig! De mannelijke hond hebben wij de naam Max gegeven en de vrouwelijke hond heet Maxima. Zo hebben wij toch een beetje het idee dat wij huisdieren hebben. Wij hebben echter ook ongewenste huisdieren zoals hagedissen, spinnen, muggen en ander ongedierte. Onze anti insecten spraybussen worden dan ook regelmatig even gebruikt! Een voorbeeld: een kakkerlak troffen wij recht voor onze achterdeur aan op zijn rug, wij zijn er zeker van dat hij naar binnen wilde maar genekt werd door de eerder gesprayde spray!
Zaterdag 15-10-11:
Het avontuur ging beginnen! De tassen werden ingepakt(met bikini, je weet maar nooit!), de klamboes werden naar beneden gehaald en alle kamers werden op slot gedaan. We zijn gaan lopen naar het busstation, Brigith wist wel hoe we er moesten komen. Na een poosje rond dwalen hebben we het lonely planet boek maar geraadpleegd(zonder lonely planet waren we nergens!). Gelukkig waren we in de buurt en kon een local ons de goede kant op wijzen. Het busstation kan ik met geen letter beschrijven! Wat een drukte daar, allemaal mensen die de gekste spullen verkopen en vragen ‘’where are you going?’’, en je in hun bus willen hebben. Gelukkig vonden we de juiste bus, en na wat onderhandelen(ik heb er toch maar mooi 100 kwacha(0,45 cent) vanaf gekregen!) konden we instappen. In Malawi rijdt de bus niet op tijd maar op volheid. Dus hebben we 45 minuten gewacht totdat de bus, naar mening van de chauffeur, vol genoeg zat. Brigith en ik zaten voorin en hadden dus goed uitzicht tijdens de rit. Wat is Malawi toch een mooi land! Helaas zat er een vrouw achter ons de hele tijd te hoesten(TBC???), dus hing ik vooral met mijn gezicht uit het raam om de bacteriën niet in te ademen!(Dit deed mij denken aan een verhaal van een meisje dat tijdens een buitenland stage het huis niet meer uit durfde omdat ze bang was om ziek te worden. Ik kan je vertellen dat ik regelmatig denk aan de ziektes die ik kan oplopen, maar ik probeer hier niet te veel bij stil te staan). Brigith was in staat om een kledingstuk uit haar tas te halen en daar door te ademen! Hahahaha.
Na verschillende stops onderweg, waren we na een uur in Nkhata Bay. De sfeer was voor mijn idee anders(wat meer een vakantie gevoel). We raadpleegde lonely planet en vonden Aqua Africa, hier boekten we een kamer voor 4000 kwacha(18 euro) met uitzicht over het meer van Malawi. Wat een adembenemend zicht was dat zeg! We hebben heerlijk even aan het meer gezeten, en de omgeving goed in ons opgenomen(bijv. de naakte man die zich even heerlijk waste in het meer). Hierna zijn we Nkhata Bay ingegaan, we vonden een leuk restaurant dat Kaya Papaya heette. Hier hebben we heerlijk een paar uurtjes gezeten en het straatbeeld in ons opgenomen. Er liepen kinderen rond die van ijzer een auto hadden gemaakt om mee te spelen, ze hadden ook de grootste lol met een fietsband(deze simpele manier van vertier zien we niet meer in Nederland!).
S ’avonds waren we tegen 18:00 op de hotelkamer, het was namelijk al donker. We wilden lekker douchen! Na een week niet volledig onder een douche te hebben gestaan was het een verademing! Ondanks dat de douche lauw was, werd het gewaardeerd alsof het een hele warme douche was. Na een uur hadden we het echter wel gezien en wilde we wel weer even weg. Helaas zag het zwart van de muggen! De buurman had een buitenlamp aangelaten waar de muggen op af waren gekomen. Wij moesten hier onderdoor… Je begrijpt het al, we waren weer snel binnen!
Het was verschrikkelijk warm in Nkhata Bay, veel warmer dan in Mzuzu(dit komt denken wij omdat Mzuzu hoger ligt, wij hebben ook minder last van muggen hier). Maar wij mogen natuurlijk niet klagen vergeleken met het weer in Nederland! De Afrikaanse zon brandt erg fel, we waren dan ook allebei verbrandt.
De rest van de avond hebben wij ons vermaakt in de hotelkamer, waar tijdens Brigith tijdens het klagen de geweldige zin ‘’je betaalt ook niks, maar dan heb je ook niks’’ uitkraamde. Hahaha.
Zondag 16-10-11:
De dag van onze terugreis, en wat voor een reis! Om 9:30 zaten wij in de juiste (party)bus(we konden in een bus eerder maar die zat zo vol…, dat hebben we geweten!). De muziek stond zo hard in de bus dat we hem hebben omgedoopt tot de party bus. De muziek had een goede invloed op de stemming, de buschauffeur liet wat coole moves zien(echter niet zo cool als jouw move papa ;) ). We kozen ervoor om achterin te gaan zitten, waardoor we een hele bank voor ons zelf dachten te hebben. Brigith had echter al snel een local naast haar zitten, en wat voor een! Eentje die zijn arm om haar heen sloeg en met zijn gezicht dichtbij vroeg ‘’where are you going’’. De rest van de rit heb ik die hand goed in de gaten gehouden!
In de bus was plek voor 15 personen, we zaten er echte in met 23 man(en een zak met hout)! Ik hoef dus niet te vertellen hoe krap we op elkaar zaten. Op onze bank was er gewoonlijk plaats voor 3 mensen, wij zaten er op een punt met zijn vijven. Na deze ervaring hebben wij ons voorgenomen om nooit meer te klagen over de Hyendaalshuttle! Maarja zoals Brigith zou zeggen ‘’zonder hoogtepunt geen dieptepunt’’.
Onze taxi chauffeur(die Happy heet, haha) was vandaag vrij, dus moesten wij na onze busrit naar huis lopen. Om van Mzuzu stad bij ons huis te komen moeten wij een(in onze beleving) hele steile bult op, dit gecombineerd met de hitte zorgde ervoor dat ik voor het eerst koud gedouchte heb! Maar na een halve seconde onder de douche was ik al weer zodanig afgekoeld dat de rillingen me over het lijf liepen!
Die avond hebben wij heerlijk een hamburgertje(met dank aan mama. Speciaal even aandacht voor jouw omdat het hier de 17de Moederdag is, maak er een leuke dag van! Moeders worden hier zo erg gewaardeerd dat het een nationale feestdag is. Moeten ze in Nederlands ook maar invoeren, niet waar moeders? ;) ) gegeten, hmmmm!
De rest van de avond hebben we doorgebracht met het kijken van de Gooische vrouwen, na het kijken van de film zijn we nu begonnen aan de serie. Wat een hoogtepunt zeg ;).
Tot de volgende keer,
Jessica.
-
17 Oktober 2011 - 15:36
Astrid:
Heeyy schattie! Echt leuk om die verhalen van je te lezen! Leuke foto's ook :D Goed dat je een leuke stage hebt dat is wel belangrijk. Hoezo had Brigith geen leuke eerste stagedag?? :O Heb je al een leuke australische backpacker gezien? ;) Ik hoor snel van je!!! I miss you :( Kusjes en dikke knuffel <3 As -
17 Oktober 2011 - 15:44
Wendy Dijkstra:
Hey Jessica,
Die kakkerlak is toch niet zo eng?? Die spinnen zijn vast zo groot als pannendeksels! haha. Ieuw, ik wil best met je ruilen, het lijkt me fantastisch om zoiets mee te mogen maken.....maar dan wel als jij de spinnen mee neemt naar Nederland!
Leuk om je verhalen weer te lezen, geniet er elke keer weer van.
Groetjes Wendy -
17 Oktober 2011 - 15:48
Fleur:
Heey jessie!! Wat een verhalen en avonturen beleef je toch haha! (Ik hoop dat deze reactie nou wel lukt om te plaatsen want de vorige lukte op de een of andere manier niet..:P)
Leuk om dit allemaal te lezen. Gelukkig heb jij nog geen afrikaanse jongen/man gehad die je lastig heeft gevallen! haha nou ben benieuwd naar de volgende verhalen :D xxx miss you! fleurie -
17 Oktober 2011 - 16:33
Pim En Claudia:
He, fantastische verhalen, en je humor van de kast had van mij kunnen zijn? Kakkerlakken niet dood slaan, je weet nog wel van op Lanzarote! Petra gaat net weg en je krijgt de groeten van haar. Heel veel plezier samen groeten
vanuit Westervoort -
17 Oktober 2011 - 16:40
Ashendriks@hotmail.n:
Ha meissie, volgens mij heb jut goed naar de zin.... ennuh kakkerlakken mag je best doodmaken maar dan ook accuut opruimen en schoonmaken... of... enkele reis naar.... ja zoek maar leuk adresje..! leuke foto's ook, hoe bevalt 't eten daar...? leuke collegae... heb je... dus maak van alles goed gebruik, neem je omgeving goed op, doe je ook video's maken ? afijn, we blijven je volgen, take care Jes...
dikke knuffel van ons 3
dag dag...
as -
17 Oktober 2011 - 17:36
Corien:
Wat zal je rijk aan ervaringen terug komen! Leuk weer dit verslag! Pawemi!! -
17 Oktober 2011 - 18:06
Oma & Opa:
Hoi Schat
Je verslag was weer leuk om te lezen
Ik moet er wel mee lachen .
Zit er wel genoeg spul in je spuit bus voor al die beesten in en rond je huis .Dag lieverd
groetjs van Opa & Oma -
17 Oktober 2011 - 20:02
Rianne:
Wat een leuk verslag weer!! Hahaha volgens mij ben je met insecten net zo erg als ik!;) Kakkerlakken zijn idd heel smerig maar ze gaan wel snel dood als je er wat gif op spuit dus zolang je bus vergif vol is, redden jullie het wel! ;) Veel plezier nog! -
17 Oktober 2011 - 20:17
Elise:
Ow NOO, is that possible, slomer dan mijn PC?
hahaha!!
Wat een mega verhaal, ik las hem op mijn BB, maar kreeg bijna hoofdpijn door alle letters haha... dus nog meer even op de "slome" computer om te reageren...
Het klinkt allemaal zo leuk daar...en anders.. en interessant...Brrrr die douches... how cold is that!!... maar je went er wel aan he ofniet?!...
Als je terugkomt, spreek je alleen nog maar Afrikaans.... dan moet je het mij weer leren!!...
Coole foto's ook trouwens... zo krijg ik echt een beeld ervan...
Blijft amazing hoor dat je echt daar bent....:D
Mis je de mac en het shoppen allll... hahaha... vast niet...:P teveel leuke dingen daar om mee te maken....
Kan niet wachten op je volgende verhaal!!!!.... Heel veel plezierrr...
xxxxxxxxxx E -
18 Oktober 2011 - 14:44
Steef:
uiteraard lees ik ook jouw verslagen.uiteraard veel overeenkomsten maar dat is logisch omdat jullie alles samen beleven.gelukkig ook heel veel humor.fijn dat je brigith hebt ondersteund toen ze even een moeilijke dag had.groetjes -
18 Oktober 2011 - 20:11
Yvonne:
Wat heb je weer veel meegemaakt, zeg, heel leuk om te lezen hoor. De foto's zijn ook mooi en zo lijkt het of we er ook een beetje bij zijn!
Tot het volgende verslag.
Doei doei... -
23 Oktober 2011 - 18:27
Sabine:
Wow, jullie maken wel heel wat mee. Kijk wel goed uit, hoor! -
23 Oktober 2011 - 22:40
Leny CvS:
Klinkt goed, al je verhalen! Je bent helemaal echt in Afrika. Hoewel, best nog wel luxe, met een supermarkt in de buurt en een prachtige plek voor een weekendje relaxen op een uurtje rijden ;-) Fijn dat de start van de stage goed is, zowel op de afdeling als op de nursing school. En die koude douche, dat went vanzelf. Dat je je best doet iets op te steken van het Tumbuka zal door je Malawiaanse collega's vast erg gewaardeerd worden! Leny CvS -
06 November 2011 - 11:34
Marga:
Ha jessica, weet je dat ik soms heel erg jaloers op je ben. Wat super dat je dit mee mag maken. Geniet er lekker van en laat al die enge ziektes maar daar en denk er niet te veel aan.
groetjes marga
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
